19 juli 2013, DvhN, Bernd Otter.
BORGER-ODOORN ONTSPOORT IN BUINEN.
Geld weggegooid voor waanzinnige kwestieHij heeft er acht jaar op moeten wachten, maar in de praktijk krijgt een van de aanwonenden van het spoorpad in Buinen alsnog zijn zin.
Na de vakantie wordt het werkpad naast de voormalige spoorbaan in Buinen voorzien van een stel zwerfkeien.
Auto’s kwamen er al niet, omdat er sinds jaar en dag een karretje in de weg staat, maar straks is het ook officieel onmogelijk.
Op 16 maart 2010 viel het besluit van burgemeester en wethouders: het voorkomen van gemotoriseerd verkeer op het spoorpad in Buinen.
Officieel voor de veiligheid van fietsers.
De aanwonenden krijgen een eigen inrit.
Geen klus waar je normaal gesproken drie jaar over doet.
Het gaat hier echter om een van de felst bestreden besluiten van de gemeente Borger-Odoorn, die nu toch tot uitvoering komt.
De Raad van State heeft zich er een paar keer over gebogen op aandrang van vasthoudende buurtbewoners.
Voor hen is het een prestigekwestie geworden om duidelijk te maken hoe overheden de regels naar hun hand zetten om te bereiken wat ze willen.
De buren hebben nul op rekest gekregen, maar het verhaal is nu wel goed voor een stevige discussie op de internetsite Publiekrecht & Politiek.
De kwestie wordt door buurman Marinus Winnink en medestanders gebruikt als bewijs van hun bewering dat overheden hun macht misbruiken en regels naar believen ombuigen.
De vraag waar het in het weblog omdraait: ’Waartoe dient artikel 3:3 van de algemene wet bestuursrecht nog?’
Het is niks minder dan een aanklacht tegen een volgens de schrijvers veelvuldig overtreden van een wet door de overheid zelf: ’het bestuursorgaan gebruikt de bevoegdheid tot het nemen van een besluit niet voor een ander doel dan waarvoor die bevoegdheid is verleend’, zo staat er.
In het geval spoorpad Buinen heerst daar meer dan twijfel over.
De gemeente wringt zich in bochten met een beslissing die niemand echt begrijpt, behalve als er iets anders aan de hand is dan de veiligheid van fietsers.
Op de website van Publiekrecht & Politiek wordt openlijk gesproken over machtsmisbruik en vriendjespolitiek.
Want waarom zou je auto’s gaan weren op een zandpad waar al geen auto komt?
Het antwoord ligt in het oorspronkelijke plan van het college: onttrekken aan de openbaarheid en verkopen van de grond.
Daar is in 2008 een stokje voor gestoken door de gemeenteraad van Borger-Odoorn.
De buurtbewoners hebben zich met hand en tand verzet tegen de in hun ogen onzalige gedachte om het cultuurhistorisch waardevolle pad te bezoedelen met keien en inritten, terwijl er – volgens hen – geen enkel publiek probleem te bedenken is dat opgelost moet worden.
B en W verweren zich met de verklaring dat het pad van de raad openbaar moet worden voor fietsers en voetgangers en dat gebeurt nu.
Het is maar net hoe je het bekijkt.
De meeste reacties op het weblog geven de buurtbewoners gelijk.
Maar eentje zegt: "Het college heeft hier toch een aardige poging gedaan om de belangen van iedereen goed te behartigen.
De bewoners bij wie verwachtingen zijn gewekt over afsluiting, de bewoners die terecht hebben bepleit dat dat te ver zou gaan en de gemeenteraad die cultuurhistorische waarde wilde vergroten."
Wat blijft is het gevoel dat er een hoop geld over de balk is gegooid voor een waanzinnige kwestie.
Een gemeente hoort niets te beloven wat ze niet waar kan maken.
Ook uit bovenstaand
verhaal blijkt maar weer eens dat ook in deze zaak de gemeente Borger-Odoorn de
regelgeving wel heel vrijpostig heeft gehanteerd.
Deze gemeente blinkt uit in:
·
Stelselmatig weigeren te handhaven bij overtredingen.
·
Continu overtreden van regelgeving in bestemmingsplannen.
·
Negeren van wetgeving op de Winkeltijdenwet.
·
Aanpassen en frauderen van onderzoeksrapporten naar milieu en/of
bodemvervuiling.
Kortom, een gemeente
met bestuurders die ernstig tekort schieten in hun functioneren.
·
Onbetrouwbaar milieubeleid.
·
Schandalig vlomarktbeleid
